De spijker is een in de geschiedenis van de menselijke techniek vroeg ontwikkelde, eenvoudige en beperkt zelfstandige technische vinding, waarmee de mens door een combinatie van de natuurkrachten wrijving en materiaalsterkte de natuur dwingt tot een door hem voorgesteld bepaald resultaat, namelijk het samenhouden van onderscheiden dingen.
De eigen werking van de spijker is in die mate beperkt en op de mens aangewezen, dat de mens hem met zijn eigen lichaamskracht en gebruikmakend van een ander instrument: de hamer, de samen te houden materialen in moet drijven. Om deze handeling te vergemakkelijken heeft de spijker aan de bovenzijde een plat en iets vergroot oppervlak en aan de onderzijde een spitse punt. Eenmaal in de materialen gedreven houdt de wrijving van de spijker ten opzichte van de materialen in axiale richting en de materiaalsterkte van de spijker in laterale richting de materialen bij elkaar. De werking van de spijker wordt weer opgeheven wanneer de materialen met grotere krachten dan de materiaalsterkte van de spijker of dan de wrijvingskracht van de spijker t.o.v. de materialen in resp. laterale of axiale richting van elkaar bewogen worden.
De spijker kent in zijn geschiedenis weinig ontwikkeling.